21.01.2009

...

İki kardeştiler. Dünyaya beraber geldikleri gibi cennetede beraber gittiler ve beni çook üzdüler. Şu son beş gündür bir boşluk içerisindeyim. Sevdiklerimi elimden alan bir güç var. Bir türlü durduramadığım bir güç. Beni yalnız dünyamda dahada yalnızlaştıran bir güç. Bitmek bilmeyen bir açlığı olan ve açlığını güzellerimle gideren bir güç. Karşısına sevgimden bir duvar örüyorum, içinden geçiyo çığlığımla bi engel koyuyorum duymazdan geliyo. Sevdiklerimi benden alıyo. Birer, ikişer. İki kardeşi daha beraber aldı. Ne olduğunu anlayamadım bile. Küçüktüler, güzeldiler az biraz da korkaktılar. Sevmeye öpmeye doymak mümkün değildi. Beni doyuramadan gitmek zorunda kaldılar. Çünkü hiçbirinde o ölüm saçan güce karşı koymaya cesareti yoktu. Nasıl olsun ki..? Daha bebektiler. Dört güzelimi aldı. Beni bekleyecekler biliyorum ama çok erken ve çok acı. Ne olduğunu bi anlayabilsem. Bu güç bana özel mi çalışıyo sadece. Diğer güzellerime dokunma bari, onlar benimle kalsın. En azından bi sonraki bahara kadar sabret. Alma onları benden. Karanlık dünyamdaki küçük mum ışıklarımı söndürme. Mum ışığı diyorum çünki biliyorum bir gün eriyip gidecekler. Ama sen onları daha yeni yanmaya başladıklarında o iğrenç rüzgarınla söndürüyosun. Yapma, nolursun yapma. Zor dayanıyorum.
Sizi özlicem hemde çoook özlicem...! Güzellerim benim...

Canım Kedilerim
Gri
Beyaz siyah
Pospolli
Korkak Tekir
(Biliyorum isimleriniz çook garipti ama hepiniz adınızı biliyodunuz. Canlarım benim...)
Bekleyin beni...